BOKEŠKI D-MOL

Gostovanje u HNK Split: 10. svibnja 2009. u 20h
Praizvedba: Tivat, 8. travnja 2000.

Redatelj	Milan Karadžić
Kostimografkinja	Božana Jovanović
Rješenja scene	Milan Karadžić
Izbor muzike	Slavka Nelević i Milan Karadžić
Scenski pokret	Slavka Nelević
Izvršni producent	Neven Staničić

uloge
Katarina Šparović	Jelena Đokić
Ivo Šparović	Mladen Nelević
Marija Šparović	Milena Dravić
Stanko	Andrija Milošević
Rene Marulić	Pavle Ilić
Kapetan	Dejan Đonović
Anka	Gorana Marković
Senka	Ivana Mrvaljević
Vlajin	Simo Trebješanin
Bando	Stevan Radusinović
Ežen Volant	Branko Ilić

Uzimajući kao dramsku premisu istorijske okolnosti u Boki Kotorskoj početkom devetnaestog vijeka, autentičnu priču o ljubavi koja se, po pravilu, zgodi kad joj vrijeme nije, ovaj dramolet bavi se pitanjem slobode izbora, pokušajima da se prevaziđe konvencija i socijalne datosti, sukobom između utilitamosti velikih istorijskih događaja i "malih" ljudskih htijenja. Specifični mentalitetski obrazac Boke daje ovom komadu specifičnu boju i šarm Mediterana. Činjenica da je Boka Kotorska mnogo puta u istoriji bila prisiljena da se nevoljno suočava sa raznobojnim i obavezno mnogo jačim osvajačima i da su se na prostorima najljepšeg zaliva na svijetu kovitlale nedoumice oko stava i aktiviteta njegovih žitelja spram nadolazećih pokora uslovila je i asocijativnu aktuelnost ovog djela. Naspram istorijskih i političkih opštih mjesta stoji, uvijek posebna, uvijek svoja, uvijek drugačija, ljubavna priča, emocionalna linija koja, od kada je svijeta i vijeka, nastoji da poništi zlogukosti istorije i politike. Katarina Šparović, junakinja D-mola, stožer i pokretač ovog komada ima u sebi i Nore i Hede Gabler i imenjakinje Katarine iz "Ukroćene goropadi", a ponajviše specifikuma bokeških djevojaka (onda i danas) koje ne mogu da nađu sebe između ljepote mora i klaustrofobičnosti zalivskih brda. Njena najveća i jedina ljubavna avantura završiće tragično, što je i razlog da se nađe u bokeškoj legendi i ovom komadu a što opet pripada prokletstvu umjetnosti. Da je Katarina odjedrila sa njenim lijepim Reneom kroz plavu vertikalu između Luštice i Ponte Oštre bilo bi dobro po nju, ali niko je se uskoro ne bi više sjećao, a ponajmanje pozorišni poslenici. Ovako, njena sudbina, naravno ne faktografski tačno, (faktografija ne pripada pozorištu) i sudbina mitskog grada Perasta (opet ne veristički, nego sa punim umjetničkim slobodama/) postaju motiv pozorišnog djela čije su ambicije mnogo veće nego more i brda zaliva bez kojih ne bi bilo ovog komada.
Stevan Koprivica

Fotografija iz predstave (klikom na donju fotografiju, u novom se prozoru otvara fotografija velikog formata, pogodna za tisak):