|
|
CENTAR ZA KULTURU TIVAT
Stevan Koprivica
BOKEŠKI D-MOL
Gostovanje u HNK Split: 10. svibnja 2009. u 20h
Praizvedba: Tivat, 8. travnja 2000.
|
Redatelj |
Milan
Karadžić |
|
Kostimografkinja |
Božana Jovanović |
|
Rješenja scene |
Milan
Karadžić |
|
Izbor muzike |
Slavka Nelević i Milan Karadžić |
|
Scenski pokret |
Slavka Nelević |
|
Izvršni producent |
Neven
Staničić |
| |
|
|
uloge |
|
Katarina Šparović |
Jelena Đokić |
|
Ivo Šparović |
Mladen Nelević |
|
Marija Šparović |
Milena Dravić |
|
Stanko |
Andrija Milošević |
|
Rene Marulić |
Pavle
Ilić |
|
Kapetan |
Dejan
Đonović |
|
Anka |
Gorana Marković |
|
Senka |
Ivana
Mrvaljević |
|
Vlajin |
Simo
Trebješanin |
|
Bando |
Stevan Radusinović |
|
Ežen Volant |
Branko Ilić |
| |
|
| |
|
Uzimajući kao dramsku premisu
istorijske okolnosti u Boki Kotorskoj početkom devetnaestog vijeka, autentičnu
priču o ljubavi koja se, po pravilu, zgodi kad joj vrijeme nije, ovaj dramolet
bavi se pitanjem slobode izbora, pokušajima da se prevaziđe konvencija i
socijalne datosti, sukobom između utilitamosti velikih istorijskih događaja i
"malih" ljudskih htijenja. Specifični mentalitetski obrazac Boke daje ovom
komadu specifičnu boju i šarm Mediterana. Činjenica da je Boka Kotorska mnogo
puta u istoriji bila prisiljena da se nevoljno suočava sa raznobojnim i obavezno
mnogo jačim osvajačima i da su se na prostorima najljepšeg zaliva na svijetu
kovitlale nedoumice oko stava i aktiviteta njegovih žitelja spram nadolazećih
pokora uslovila je i asocijativnu aktuelnost ovog djela. Naspram istorijskih i
političkih opštih mjesta stoji, uvijek posebna, uvijek svoja, uvijek drugačija,
ljubavna priča, emocionalna linija koja, od kada je svijeta i vijeka, nastoji da
poništi zlogukosti istorije i politike. Katarina Šparović, junakinja D-mola,
stožer i pokretač ovog komada ima u sebi i Nore i Hede Gabler i imenjakinje
Katarine iz "Ukroćene goropadi", a ponajviše specifikuma bokeških djevojaka
(onda i danas) koje ne mogu da nađu sebe između ljepote mora i
klaustrofobičnosti zalivskih brda. Njena najveća i jedina ljubavna avantura
završiće tragično, što je i razlog da se nađe u bokeškoj legendi i ovom komadu a
što opet pripada prokletstvu umjetnosti. Da je Katarina odjedrila sa njenim
lijepim Reneom kroz plavu vertikalu između Luštice i Ponte Oštre bilo bi dobro
po nju, ali niko je se uskoro ne bi više sjećao, a ponajmanje pozorišni
poslenici. Ovako, njena sudbina, naravno ne faktografski tačno, (faktografija ne
pripada pozorištu) i sudbina mitskog grada Perasta (opet ne veristički, nego sa
punim umjetničkim slobodama/) postaju motiv pozorišnog djela čije su ambicije
mnogo veće nego more i brda zaliva bez kojih ne bi bilo ovog komada.
Stevan Koprivica
Fotografija iz predstave (klikom na
donju fotografiju, u novom se prozoru otvara fotografija velikog formata,
pogodna za tisak):
|
