ZOJA ODAK rođena je u Splitu, gdje je završila osnovno i srednje obrazovanje. Teatrologiju i književnost diplomirala je u Sarajevu. Prve dramske uloge - kao i brojna druga poznata glumačka imena ostvaruje u 'Titovim mornarima' u Splitu. Hrvatsko narodno kazalište Split angažira je, kao talentiranu mladu glumicu, već 1972. godine a s obnovom kazališne zgrade 1979. godine ujedno započinje i brz glumački uspon Zoje Odak.

Vrijeme pune afirmacije dolazi osamdesetih i devedesetih, kada Zoja Odak ostvaruje niz antologijskih uloga. To je ujedno i razdoblje prvih značajnijih nagrada. Tako je, za ulogu Truse u Bljesku zlatnog zuba Mate Matišića (1987) u režiji Marina Carića, Zoja Odak nagrađena 'Majskom nagradom' Društva dramskih umjetnika Hrvatske. Slijedi potom jedna od najznačajnijih, uloga Klitemnestre u Euripidovoj Elektri (1988), u režiji Paola Magellija. Za tu je ulogu nagrađena 'Zlatnim lovor vijencem' na Sarajevskom MES-u, a ista uloga donosi joj i prestižnu hrvatsku nagradu Dubravko Dujšin, nakon koje i publika i kritika Zoju Odak s punim pravom svrstavaju u sam vrh hrvatskog glumišta.

U nepreglednoj nisci kreacija koje prethode ili slijede spomenutim nagradama istaknimo tek neke: npr. Ulogu Kitty u Kamovu smrtopisu Slobodana Šnajdera u režiji Želimira Mesarića; ulogu Lizistrate iz istoimene Aristofanove komedije (1982) režija i koreografija: Nada Kokotović; ulogu Laure u Dundu Maroju Marina Držića (1985) režija Marin Carić; Dol Common u Alkemičaru Bena Jonsona (1987) režija Želimir Mesarić; Uršule (1991) u Ribarskim svađama Carla Goldonija i režiji Vanče Kljakovića. Vanča Kljaković režira i Šjoru Filu Eduarda de Filippa (1992), u kojoj Zoja Odak igra Filomenu Luštrinu i s njome gostuje na Međunarodnom festivalu o Eduardu de Filippu.
Slijedi potom nagrada Marul na Marulićevim danima (1994) za ulogu Melite u 'Ledi Miroslava Krleže i režiji Želimira Oreškovića.

Kao dramska glumica kojoj je blizak klasičan repertoar Zoja Odak ostvaruje također niz vrlo zapaženih kreacija poput uloge Elmire u Moliereovu Tartuffeu (1996) u režiji Eduarda Milera, Katerine Kohlakove u Braći Karamazovima F. M. Dostojevskoga (1998) u režiji Ozrena Prohića; ili npr. Irine N. Arkadine u Čehovljevom Galebu (1998), režija Georgij Paro, za koju na 44. Splitskom ljetu po prvi put dobiva nagradu Judita za najbolje glumačko ostvarenje. Pet godina kasnije, na 49. Splitskom ljetu za naslovnu ulogu u predstavi Antigona, kraljica u Tebi žiri nagrade Judita još jednom je Zoji Odak dodijelio tu prestižnu nagradu. Svog drugog Marula Zoja Odak dobiva 2002. na 12. Marulićevim danima za ulogu Laure Lenbach u Krležinoj drami U agoniji.

U travnju 2003. Ministarstvo kulture RH dodijelilo je Zoji Odak status nacionalne prvakinje.

Tijekom posljednjih deset godina Zoja Odak je tumačila glavne uloge u slijedećim predstavama HNK Split:
Buzdo (1998), M. Duras Vera Baxter (1999), M. Matišić Svećenikova djeca (1999), B. M. Koltes Povratak u pustinju (2000), Sofoklo Antigona (2000), J. Pavičić Trovačica (2001), M. Krleža U agoniji (2001), V. Stulli Kate Kapuralica (2002), Euripid Alkestida (2003), T. P. Marović Antigona, kraljica u Tebi (2004), I. Zovko Francuzica (2005), A. Dorfman / T. Kushner Udovice (2006), E. Ionesco Ćelava pjevačica (2007)
Uz prvenstvenu posvećenost kazalištu Zoja Odak ostvaruje i zapaženu televizijsku i filmsku karijeru. U jednoj od najgledanijih TV serija Kreše Golika Inspektor Vinko, igra ulogu Blanke. U filmu Krste Papića Priča iz Hrvatske (1992) Zoja Odak igra ulogu Marije i za nju dobiva Zlatnu arenu. Naslovnom ulogom u sarajevskom filmu Ada M. Kosovca i na Međunarodnom festivalu u Sanremu Bergamo Zoja Odak osvaja i Posebnu nagradu žirija.